Yeyenn Dzarif
Princess ♥
 photo 1426709_642674195795910_690669622_n_zpsb1812d11.jpg
Yeyenn. Malaysia

Entries About Linkies Stuff


Tagboard
.Put your cbox code here .

Credits
Template : Diana Adriana
Basecode : Dinie Hanani
Intan Aqilah
Best view : Google Chrome

Monday, November 12, 2012 | 3:50 AM | 0 Awesome People
Assalamualaikum.


Malam ni aku rasa macam nak luahkan sesuatu. Aku tak tahan. Sumpah aku dah tak tahan. Aku kekadang sampai terasa yg aku ni 'hina' sangat. Apa salahku ? Apa dosaku ? Apa dosaku pada kau wahai penghuni bumi. Kalau boleh setiap hari aku perlu kena perli dengan kau. Menadah telinga mendengar makian kau. Membulatkan mata membaca cerita kau pasal aku. Tolong. Aku tak kuat. Aku bukan insan yg tabah. Aku juga manusia seperti kau. Aku juga seperti kau yg ingin selalu di ingati. Yg ingin selalu di sanjungi. Bukan yg selalu di benci. Selalu di abaikan.

Tapi aku tak pernah mintak semua tu pada kau. Cukuplah berhenti sakiti aku. Cukup. Aku cukup tersiksa. Sampaikan kekadang aku berasa seperti tiada siapa yg kisahkan aku. Tiada siapa yg faham aku. Apatah lagi yg cuba untuk faham aku. Aku bingung juga. Adakah aku tak wujud ? Adakah aku cuma patung yg boleh diperlakukan sedemikian rupa ? Aku ni siapa ? Sempit sungguh otak ini. Kecik sungguh jiwa ini. 

Kekadang aku rasa.........................................


Seperti aku tak punya sesiapa melainkan yg Maha Esa. Kekadang aku rasa keluarga aku juga tak fahami aku. Tak fahami jiwa aku, Tapi aku cuba faham. Aku cuba tahan. Aku cuba sabar. Kekadang juga aku rasa aku seperti tiada kawan. Kawan yg sentiasa faham aku. Ada pada susah senang ku. Aku rindu waktu dulu. Ya. Masa aku di bangku sekolah rendah lagi. Pada saat tu aku rasa dihargai. Disayangi. Aku juga punya sahabat yg sentiasa ada dengan ku waktu aku susah dan senang. Sentiasa. Tapi sekarang ? Betapa susahnya mencari seorang sahabat. Aku rindukan Wahidah. Dia lah yg mengajar aku erti 'sahabat'. Dia lah yg dulu sentiasa ada denganku. 

Aku ingat, hari pertama sekolah darjah satu, aku kenal dia. Di perhimpunan aku kenal dia. Dia yg menegur aku. Dan sampai sekarang dia masih ingat aku. Takdir Allah, aku dengannya tidak satu sekolah lagi. Tapi takdir Allah juga, aku sering bertemu dengannya. Ya aku rindu dia.





"Ain, kau ni pehal bajet bagus?" "Ain perampas" "Aku benci Ain doh" "Ain fake" "Ain bukan baik" "Ain gedik" Whatever Ain lah kan. Lumrah manusia. Aku tak mampu kata apa-apa. Cukuplah. Kata-kata tu semua dah sebati dengan telinga dan mata aku. Cukuplah. Selama ni aku tahan sabar. Manusia tak lari dari sifat iri hati. Mungkin ini takdirku. Aku terima..............................





"Be strong". Ya ramai support aku. Tabahkan aku, Tapi aku cuma boleh balas dengan senyuman palsu. Dalam hati aku dah menangis. Dah meraung. Kalau boleh aku ingin menjerit. Biar lepas semuanya. Nanti dikata gila. Ahh masalah. Dah memang jalan takdirku. Aku kuat. Aku cuba. Aku ada Allah :-)



See, smile is the best way to make the others feel calm with me :)


Sekian. Assalamualaikum.




Old things | New things